zondagskind

er waren twee a’s
in de naam van Fatima
in de a van hart, wijd open

ze had een orgel in haar borst
en zong over melk en honing
en een  kam
voor het schoonschrift
van haar dromen

de a’s van Fatima
waren o’s
de oh  van verbazing
van de b’s die nog moeten volgen
want alleen het  niets heeft geen gevolgen

ah Fatima, oh schone
ik buig voor jou
mijn klinkers open
tot een loopplank met lange leuning

ik besla je voeten met ijzeren zolen
en behoed je tegen  de wanklank
van een fakirsalfabet
dat nog zal komen