ik zou wel willen
walsen als een pelikaan
als een ijzeren ledikant
op hoge poten
over koele witte gangen
en in aangrenzende kamers
suizen mijn 4 wielen
de paren, de dierbaren in slaap

ik zou wel willen
stapelbedden op een schiereiland
hoge zee onder dikke matrassen
vlotten als schotsen op een azuren zee
willen donderjagen als ketelsteen


Kiss me Kate, met hete adem op mijn crêpepapier
mijn naam is sprokkelhout, a supreme identity!
sprokkelhout, gedoopt in gouden potten
een vuur trekt van het lont naar rokende kwispelstaarten
pijlen verlichten Griekse zuilen
spiegelend in het eb


en ik plaats in mijn grootste gebaar van zelfvertrouwen
een koele Claret in de tempel en wacht op Delphi
wie schept er orde in mijn chaos
wie geeft mij een hoofd als een dressoir
met houten lades en papieren bodems
een punaise in iedere hoek
de geur van eikenhout en kamfer
om te bedaren?